Euforie

Mensen ik voel me helemaal gelukkig. Niet alleen omdat we mooi gezongen hebben vanmorgen, maar ook omdat ik bericht heb gehad van een van de mensen die ik om informatie heb gevraagd. Ik ben net klaar met het lezen van een enorme lap teks die helemaal gaat over de boottrip die ik wil maken van Iquitos naar het Pacaya-Samiria NP. Het is geweldig! Hij beschrijft het geleidelijke gevoel van totale geïsoleerdheid dat over hem heen kwam naarmate hij verder en verder van de bewoonde wereld raakte. Wanneer iemand zin heeft om het ook te lezen, klik dan hier. Het is wel in het engels, maar dat mag de pret niet drukken. Dat doet het bij mij zeker niet. Het interessante stuk begint op pagina 7. Het heeft de titel "hobo hideout".
De boottrip duurt 2-3 dagen en ik verblijf op een soort vrachtboot waar op het onderste dek de allerarmsten en de kippen en varkens verblijven. Het middendek is voor de wat meer welgestelden en het bovenste dek is voor toeristen en voor de lokalen die het kunnen betalen (kost voor ons nog geen drol natuurlijk, 20 euro voor ongeveer 50 uur). Kijk maar hoe luxe het is.
Dan heeft hij het nog over de extreme hitte overdag en de extreme kou 's nachts en over de levendige dromen die je kan krijgen van de anti-malaria tabletten. Deze elementen dragen allemaal bij aan een gevoel van totale vervreemding en afzondering van alles wat met de westerse beschaving te maken heeft. Een enkeling zal wel denken dat ik ze niet meer allemaal op een rijtje heb, maar dit is een droom voor mij. Dit zoek ik in al mijn vakanties. Het volledig loslaten van alles wat met routine, sleur, gemak en bescherming te maken heeft. Het leven op niets anders dan mijn eigen kracht, instinct en intuïtie.
Wanneer iemand ervaringen heeft met reizen in een junglegebied wil ik graag horen hoe ik me daar het beste op kan voorbereiden. Laat me maar weten. Het grootste gedeelte van de puzzel is klaar, nu nog het inpassen van de kleine stukjes. Ik houd jullie op de hoogte.