Lagunas

Ik kwam in het donker aan in Lagunas en dan blijkt de aanlegplaats niet een keurige steiger te zijn, maar een modderige helling die ik met mijn backpack en 2 tassen omhoog moest klimmen. Op zich zou dat nog te doen zijn, als er ook niet een man of 20 de boot op wilden om hun waar aan de man te brengen. Al met al was het een glibberen, dringen en drukken om boven te komen. Direkt een tuk-tuk genomen naar mijn uitgezochte hostal. Daar aangekomen bleek de eigenaresse niet aanwezig. Die zat in de kerk omdat het een of andere feestdag was. Een vriendelijke huurster is haar voor me gaan halen. De señora kwam na ongeveer een kwartiertje in een paars gewaad, omgord met een wit kralensnoer (misschien was het een rozenkrans). Ik verontschuldigde me omdat ik haar uit de kerk had gehaald, maar ze vond het gelukkig niet erg en begroette me met een zoen en de opmerking dat ik erg mooi was. Ze moet een van de beste leugenaars zijn die ik ooit ben tegen gekomen, want na 49 uur op de boot zag ik eruit als Catweazel en ik rook waarschijnlijk ook alszodanig. De kamer die de Lonely Planet omschreef als basic, maar de beste van Lagunas, bleek meer te lijken op een gevangeniscel in Bankok. Hij was echter wel schoon, maar had geen fan. De badkamer -zo wist ik- was niet ensuite, maar bleek een hokje op een binnenplaats. Toegegeven, hij was netjes betegeld, maar er kwam geen water uit de kraan. De vriendelijke señora heeft een grote emmer gevuld met water dat ze uit een heel diepe put hees. Zuiver water dat wel, dus ik heb me lekker kunnen wassen.
Aangezien het zelfs voor Peruaanse maatstaven erg warm was, lag ik even later schoon gewassen en drijfnat van het zweet op mijn brits.
Wat me zeer verbaasde was het harde geluid van niet 1, maar 2 disco´s die zo het leek net buiten mijn deur gelegen waren en die verwoed streden wie de meeste decibels konden produceren. Ik denk dat Madonna het heeft gewonnen. Dan maar oordoppen in en dat in een afgelegen jungledorp waar de stroom pas ´s avonds als het donker wordt aanspringt!

De volgende dag wilde ik toch wat van de omgeving zien en ik had in overleg al besloten dat ik niet de meerdaagse jungletoer diep in het Pacaya Samiria park zou gaan doen. Ik ben naar de enige touragency in het dorp gegaan en heb gezegd dat ik een gids wilde huren voor 1 dag. Gewoon een stukkie de rivier op en misschien wat dolfijnen en vogels en andere dieren zien. Alles was mogelijk. De eigenaar legde me uit dat zijn zoon mijn gids zou zijn en dat hij een mooie route voor me zou uitstippelen. Ik vond alles prima.
Een half uur later werd ik door een tuk-tuk opgehaald van mijn hostal en naar de agency gebracht vanwaar ik met mijn gids vertrok voor een volgend avontuur. We gingen met een redelijk klein bootje. Je weet wel, zo´n uitgeholde boomstam. Dat bleek nog een hele toer om daarin mijn evenwicht te vinden. Iedere keer als mijn gids met zijn peddel van kant wisselde moest ik me goed vast houden om niet om te kieperen. Achteraf ben ik blij dat ik niet meerdere dagen in zo´n boot ben weggegaan, want ik had na een half uur al zo´n houten kont dat ik niet meer fatsoenlijk kon zitten. Gelukkig was het ook die dag weer zo heet, dat mijn gids het ook niet meer uithield en hij moest ook plassen, dus we hebben even de benen gestrekt. We zouden doorvaren naar een klein dorpje dat aan een natuurlijke lagune lag en daar zou mijn gids voor ons koken. Daarna zouden we terug gaan omdat ik later die avond de Lancha naar Yurimaguas zou pakken. Het dorpje was een kleine 10 min. lopen van de waterkant en mijn gids zei dat in het regenseizoen dat stuk wat we nu moesten lopen per boot moest worden afgelegd omdat dan alles onder water stond. De dorpsbewoners waren heel aardig en bescheiden en er waren veel kleine kinderen die ik blij kon maken met wat koekjes. Het volgende is alleen voor jullie ogen bestemd en mag absoluut niet verder verteld worden! Mijn gids (hij heeft een bijbelse naam beginnend met een N die ik maar niet kan onthouden) heeft spaghetti met een gebakken ei voor ons gekookt en ik heb nog nooit zulke lekkere spaghetti gehad. Ik heb gewoon ongegeneerd zitten schransen! Nu had ik ook wel erge trek en rauwe bonen... maar het was echt verrukkelijk! Na het eten weer terug gepeddeld. Dat ging voor mijn gids een stuk makkelijker omdat we nu stroomafwaards gingen. Hij heeft me een grote schildpad laten zien en een soort arend en wat andere kleinere vogels en rond een uurtje of 3 kwam Launas weer in zicht.

We waren bijna bij de kade toen -en ik zweer het je, ik was het niet- de boot begon te schommelen. Voor ik er erg in had lagen we in het water. Ik had gelukkig al mijn spullen waaronder mijn camera in een waterdichte tas, maar ik wist niet zeker of die wel zou blijven drijven, dus ik graaide in alle haast naar mijn tas terwijl ik best moeite moest doen om mijn hoofd boven water te houden, want ik had geen grond onder mijn voeten en was uiteraard volledig gekleed. Toch zag ik ook nog kans het shirt en de slippers van mijn gids te redden en de grote tas met de etensspullen. Ik hees me in de eerste de beste boot en klom vandaaruit aan land, gadegeslagen door zo ongeveer het halve dorp dat daar aan het recreëren was. Het hele voorval was vooral vervelend voor mijn gids omdat hij ten overstaan van zijn dorpsgenoten, zijn toerist in het water had laten vallen. (ik was trouwens zijn eerste toerist waarmee dit gebeurd was). Daar stonden we dan. Zeiknat, maar wel verfrist. Na nog even vriendelijk naar de menigte te hebben gezwaaid en gelachen zijn we in een tuk-tuk gestapt en terug gegaan naar het hoofdkwartier. Ik heb nog wel even een koude cola voor ons gekocht. De gids had helaas zijn machete verloren. Daar waren ze toen wij weg gingen nog naar aan het duiken.
Terug in mijn hostal heb ik me gelijk gewassen in ik had gelukkig die ochtend een handwasje gedaan dus die kleren hingen nog lekker schoon en warm aan de lijn.
Verder mijn spullen gepakt en toen ik nogmaals informeerde naar de vertrektijd van de Lancha bleek dat ie helemaal niet zou gaan! SHIT! Maar er zou waarschijnlijk wel een lancha van een andere maatschappij gaan. Zo rond een uurtje of 6 7 8 9 ofzo. Dus ik heb onder voorbehoud afscheid genomen van de señora en om 17:00 stond ik met mijn spullen in de haven. Daar bleek nog een heel aantal mensen mij te (her)kennen van het incident van even daarvoor. Dus maar weer vriendelijk lachen. De lancha van de Eduardo maatschappij ging inderdaad niet, maar er zou er zeker een komen vanuit San Lorenzo die naar Yurimaguas ging. Zo ongeveer om een uurtje of..... je begrijpt het wel. En het duurde maar en duurde maar. Ondertussen heb ik maar wat gegeten en gewacht en gespeeld met de kat van een klein meisje en gewacht tot... jawel hoor, om 23:30 zag ik het schijnsel van het zoeklicht van de Lancha. Voor het volgende heb ik een nieuw hoofdstuk nodig, want dat is weer een heel nieuw avontuur op zich.