Boven water

Het begint een beetje clichématig te klinken, maar ik heb weer een hoogtepunt in mijn reis achter de rug.
Ik zal gelijk maar beginnen te vertellen, want jullie zijn nog lang niet klaar met mij.
Ik had geloof ik al verteld dat ik voor dit gedeelte van mijn reis best wel wat nerveus was, omdat het het meest onvoorspelbare gedeelte is. De boot naar Lagunas zou volgens het bord bij de haven stipt om 17:30 vertrekken en ik wilde een goede plaats voor mijn hangmat (niet bij een lamp i.v.m. de vliegebeesten die daarop af komen en niet dicht bij de motor i.v.m. het lawaai). Om 14:00 uur precies was ik bij de boot en ik was inderdaad een van de eersten. Er hing nog geen hangmat. Het was die dag echter zo verschrikkelijk heet en benauwd dat het zweet me letterlijk met straaltjes overal vanaf liep. Maar goed, dan heb je ook wat. Een vriendelijke medewerker hielp me met het ophangen van mijn hangmat en toen ben ik - nog steeds niet helemaal op mijn gemak - maar gaan hangen. Meer kan je toch niet doen in die hitte. Ongeveer een uur later kwamen 2 blanken aan boord en ik dacht toch werkelijk Nederlands te verstaan, dus ik gelijk in het Nederlands een vraag stellen en het antwoord kwam in onvervalst ABN terug. Ik maakte kennis met Walter en Sylvia uit Leiden. Ze kwamen naast me hangen en ik voelde me gelijk rustiger. Walter en Sylvia hadden al meer ervaring met bootreizen. Ze hadden er net een trip van 8 dagen en daarna een van 4 dagen op zitten.
Ondertussen liep het vol met mensen. Er kwam ook nog een Frans meisje bij ons hangen. Agnes. Tegen de tijd van vertrek, stipt om 19:30 hingen we met meer dan 100 mensen als haringen in een ton. Overal waar je keek hingen, zaten, lagen en stonden mensen. Het was 1 grote bonte kleurenpracht met al die fleurige hangmatten. Voor vertrek probeerden 10-tallen handelaartjes, waarvan velen zeker niet ouder dan een jaar of 11, ons nog van alles aan te smeren. Walter zei dat er 4 toiletten en douches zijn (de douches in de toiletruimtes). Als die een beetje in een redelijke staat van hygiëne verkeerden, dan zou dat zeer welkom zijn!, want ondertussen voelde het alsof ik in geen weken een douche van dichtbij had gezien.
Het slapen die eerste nacht was niet eens zo heel beroerd. Alleen als iemand naar de wc moest en daarbij ook mijn hangmat moest passeren, dan werd ik wakker omdat hij of zij dan net te ruw langs mijn touwen roste of tegen een uitstekende voet opbotste. Dat kon niet anders omdat het een ondoenlijke onderneming was om zonder iemand te raken bij de toiletten te komen. Om 04:00 uur werd ik wakker omdat we ergens aangemeerd waren en het hele circus van koop en verkoop weer begon alsof het ergens midden op de dag was. Toen ik de volgende keer weer wakker werd, was het zomaar 06:30 en dat mag ik toch wel onvervalst uitslapen noemen! Van douchen was in alle hectiek voor het vertrek enzo helaas niets gekomen, zodat ik me met moeite uit mijn hangmat moest werken. Toen toch maar de douche bezocht en ik moet zeggen dat hij beter was dan die van menig hostal waar ik heb overnacht. De volgende dagen waren heerlijk. Fijn gezelschap en een meer dan schitterend landschap. Wanneer ik ´s morgens mijn ogen open deed, had ik uitzicht op een een kronkelende rivier, omlijst door een junglelandschap, met om de zoveel tijd een klein dorpje van houten hutjes met daken van bananenbladeren. Wat mij vooral imponeert en soms zelfs ontroert, zijn de kleuren. Die kan ik jullie niet zodanig beschrijven zodat dat jullie het gevoel krijgen dat ik had. Ik kan het alleen maar omschrijven als het lekkerste gerecht dat je ooit gegeten hebt en probeer dat eens te vertalen naar kleuren. Ik heb in totaal 3 zonsongergangen op de boot meegemaakt en ook dat was een bijna spirituele ervaring.

Op een avond tijdens een potje magnetische scrabble werd mijn blik getrokken naar iets groots dat de boot kwam binnen vliegen. Na enig speurwerk vond ik een soort reuzentor. Die blijken dus ook op het licht af te komen. Ze zijn volledig ongevaarlijk, maar dat zijn kakkerlakken ook. Ik was volledig gefixeerd op die ene tor en later op zijn (half)broer of zuster die ook binnen kwam. Tot dat moment had ik nog niet veel contact gehad met de Peruanen op de boot, maar omdat zij enorm geamuseerd waren door mijn angst voor die torren en mijn krampachtige pogingen om ze in de gaten te houden, werd de halve boot betrokken bij mijn inmiddels lachwekkende missie om die dingen te localiseren en kwijt te raken. Onnodig te zeggen dat het potje scrabble nooit is afgemaakt.

Op de tweede dag is mijn horlogebandje geknapt en ik heb mijn horloge toen aan mijn backpack gebonden. Vanaf dat moment had ik niet meer constant de tijd bij de hand en kreeg ik pas echt het gevoel te vervreemden van de bewoonde wereld. Tijd was ook niet meer belangrijk. Wat belangrijk was, was het uitzicht, de kleuren en het gezelschap. Ik had heel sterk het gevoel dat ik geen enkele invloed had op mijn situatie. Normaal zou mij dat heel erg beangstigen en stressen, maar ik kon er nu van genieten.
Na 49 uur op de boot (la Lancha) kwam ik aan in Lagunas en nam ik afscheid van Walter, Sylvia en Agnes die direkt door gingen naar Yurimaguas.