Tarapoto e.o.

Toen we Tarapoto in het donker binnen kwamen was ik gelijk gescharmeerd van de stad. Geen wonder natuurlijk, als je net de dodenrit uit Yurimaguas hebt overleefd ;-) ,maar de stad zag er vriendelijk uit. Ik moest denken aan een Enschede met de gemoedelijke uitstraling van een Haaksbergen. Vanmorgen moest ik die mening herzien. Tarapoto heeft eigenlijk helemaal niks. Nee fout! Die pizza van gisteren was errug lekker! Verder heeft Tarapoto niks. De Plaza de Armas heeft niks; Geen sfeer, geen gezelligheid zoals in Cuzco of Arequipa, niks.
Vanmorgen ben ik een travelagency binnengestapt om te kijken of er ook een dagtrip voor me in zat. Volgens de LP moest dat kunnen. En ja hoor, een trip van ongeveer 5 uur naar een mooi stukje jungle ergens op de weg naar Yurimaguas! Er zou ook een mooie waterval zijn. Aangezien ik toch wel graag wilde zien wat ik gisteren gemist had, besloot ik het te doen. We vertrokken zoals afgesproken stipt om 09:30 om een half uur later te stranden voor een bord met de tekst dat de weg afgesloten was, maar om 10:00 uur open zou gaan voor verkeer vanaf Tarapoto. Dat kwam mooi uit, want het was 10:00 uur. De verkeerspolitie, die dat allemaal regelt, gaf aan dat we nog heel even geduld moesten hebben, want de wegwerkers hadden de weg nog niet vrij gemaakt. 10 min. later zei onze chauffeur dat het nog 10 minuutjes zou duren. Er kwamen intussen steeds meer auto`s en busjes met toeristen achter ons staan en toen we uiteindelijk 1 uur en 20 hete minuten later eindelijk verder konden, slaakten we allemaal een zucht van verlichting.
Maar die zucht stokte in mijn keel toen ik zag waarop we zolang hadden moeten wachten. De wegwerkers waren de weg aan het asfalteren. De buitentemperatuur was op dat moment al boven de 30 graden en ik neem aan dat jullie weten in wat voor temperaturen je moet werken als je boven dat kokendhete asfalt staat. Denk daar dan ook nog eens een dikke overall bij, rubberen laarzen en een hard-hat. Ik had even een deja-vu van dat moment op de laatste lancha toen ik vol zelfmedelijden naar beneden naar de wc ging en toen bleek dat de mensen het daar beneden nog veel slechter hadden. Ik heb hier wel van geleerd, dat hoe vervelend je situatie ook kan zijn of lijken, er is altijd iemand die het op dat moment veel slechter treft en die je daar niet over hoort klagen. Een beetje een beschamende les, maar wel geleerd.
Goed, vanaf dat moment was het niet ver meer naar de plek waar de waterval was. De juffrouw van de touroperator had gezegd dat de chauffeur me een heleboel over de omgeving zou kunnen vertellen en dat zou ook best kunnen als ie mee was gegaan, maar hij zei: "je hebt een uur" en dat was het. Het was ongeveer 10 minuutjes lopen door een beetje een gecultiveerde jungle naar de plek van de waterval. Mooie foto´s gemaakt. Alleen wilde de rest van de ongeveer 40 toeristen ook mooie foto`s maken, maar bovenal ook zwemmen in het meertje onder de waterval. Toen was voor mij het speciale van de plek er wel wat af. Als je geen foto meer kan maken zonder een bikini of een blote bierbuik mee te nemen, dan is dat voor mij het moment om weg te gaan. Dit had wel als voordeel dat ik de terugweg alleen kon zijn. Rust en nog mooiere foto`s. Ik heb een vlinder gezien, dat houden jullie niet voor mogelijk. Ik dacht eerst dat het een groot blad was of zo. Strakblauw en zo groot als een mannenhand. Dat heb ik nog wel uit mijn chauffeur weten te peuteren, het was een Blue Morpho Butterfly. Alleen jammer dat alle Blue Morpho´s die ik zag geen moment ergens gingen zitten, dus helaas....geen foto.
Op de terugweg moesten we weer een paar keer een poosje wachten op de wegwerkers. Er was namelijk geen weg meer. Ze waren stukken berg aan het uitdrillen en dat puin lag allemaal op de weg en die moest eerst worden vrijgemaakt. No problem, doe maar rustig aan. Mooi foto gemaakt!!!
Morgen weer een zondagse ochtend en `s middags het vliegtuig naar Lima en dan is het eind in zicht.
Ave.